ร้านกาแฟสื่อรัก

         ในวันที่ท้องฟ้ามืดครึ่มท่ามกลางสายฝนเด็กสาววัยสะพรั่งเดินริมถนนตามทางเดินเท้าเพื่อจะไปทำธุระข้างนอกในมือของเธอถือร่มสีแดงสดในหัวเธอนั่นคิดเรื่่องเรื่อยเปื่อยตามประสาเด็กสาวเสียงฝนโรยรินไม่มีท่าที่ว่าจะหยุดตกง่ายๆ เธอเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงร้านกาแฟแห่งหนึ่งซึ่งพนักงานหน้าร้านกำลังยืนเรียกลูกค้าเธอยืนหยุดฉงักที่หน้าร้านเพื่อประมวลเม็ดฝนในขณะนั่นพนักได้โอกาสจึงเรียกเธอให้มานั่งพักในร้าน "น้องค่ะเข้ามานั่งดื่มกาแฟก่อนไหมค่ะฝนคงไม่หยุดตกง่ายๆหรอกค่ะ" เสียงพนักงานเรียกเด็กสาวเงยหน้ามองตามเสียงเรียกและเดินเข้าไปนั่งในร้าน เด็กสาวเก็บร่มและวางไว้ข้างกาย "คุณลูกค้าจะรับกาแฟอะไรดีค่ะ" พนักงานนำเสนอเมนู "เอาคาบูชิโนแก้วค่ะ"เด็กสาวกล่าวพนักงานเขียนรายการ"รอสักครู่นะค่ะคุณลูกค้า"จากนั่นพนักงานก็เดินไปที่เคาเตอร์เพื่อเตรียมกาแฟ  เวลานั่นเที่ยงวันพอดีนักธุรกิจหนุ่มพันล้านมาดเท่ห์ได้เวลาพักเขาเก็บสัมภาระเรียบร้อยและเดินออกจากห้องทำงานส่วนตัวเดินตรงไปยังโต๊ะพนักงานและหยุดทักทาย"เฮ้ยไอ้ธีไม่ไปทานข้าวเหรอ"เสียงประธานหนุ่มกล่าว"ก็รอเอ็งอยู่นี่ล่ะไอ้วัตร"พนักงานตอบกลับอย่างสนิทสนม วัตรและธีเป็นเพื่อนสนิทและเป็นญาติห่างๆกันทั้งสองคนเริ่มเรียนและจบมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ฐานะบ้านของวัตรนั้นร่ำรวยและมีกิจการมากมายวัตรจึงชวนธีเข้ามาช่วยงานในบริษัทที่เขาเป็นเจ้าของกิจการเพราะธีเป็นคนที่เขาเชื่อถือและไว้ใจ สองหนุ่มกล่าวทักทายกันจบก็เดินพากันตรงไปที่ลิฟต์เพื่อไปรับประทานอาหารเสียงลิฟต์เปิดออก ธีเดินออกมาคนแรกและมีวัตรเดินตามมาติดๆ"วัตรเราไปกินข้าวข้างนอกดีกว่าเบื่ออาหารบริษัทว่ะ"เสียงธีเอ่ยชวนเพื่่่อน"เออตามใจแกแล้วกันฉันก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศ"เจ้านายหนุ่มตอบรับ ทั้งสองเดินไปขึ้นรถสปอร์ตหรูโดยมีวัตรเป็นคนขับและมีธีนั่งเคียงข้างทั้งสองขับรถมาถึงร้านอาหารซึ่งติดกับร้านกาแฟวัตรขับรถเลี้ยวเข้าไปจอดหน้าร้านเพื่อนรักทั้งสองเดินลงจากรถและเดินตรงเข้าไปในร้านบริกรเดินตรงมาเพื่่่่่อให้ความสะดวกกับวัตรและธี